Oorspronkelijk geplaatst door Jasper Langedijk op 19 mei 2016.
Op deze zevende dag zijn we in de wereld van geluid en microfoon gedoken. Oorspronkelijk was dat een taakgebied waar een geluidsman een opleiding voor had genoten, maar omdat budgetten de inzet van zo een geluidsman vaak niet toestaan, wordt de cameraman geacht een bepaalde basis zelf te kunnen realiseren. Het deel wat de cameraman moet kunnen is niet zo ingewikkeld en komt vooral neer op zorgen dat er een goede microfoon correct aangesloten en juist ingesteld aan de camera hangt of verbonden is. Daarnaast wordt monitoren en bijstellen van het opnameniveau verwacht. Als je daarmee een goed geluid weet op te nemen, is het eigenlijk al in orde. Wanneer men (een opdrachtgever, een productie) geavanceerder geluid wil, dan zal er toch echt een geluidsman bij moeten. Wij weten inmiddels wel hoe je dan die geluidsman z’n kabeltjes goed aan je camera bevestigt en instelt.
Na het onderdeel over audio zijn we met z’n allen Bergen op Zoom ingegaan. De opdracht was om in tweetallen zogenoemde vox populi op te nemen (meningen op straat oogsten). Vox populi mag dan wel niet een heel hoogstaand stukje journalistiek of nieuwsgaring zijn. het is wel een zeer geschikte methode om een groep cameramannen in opleiding te laten oefenen: ééntje als journalist en ééntje in diens kielzog met de camera. Vrij rap proberen mensen zo ver te krijgen dat ze willen meewerken, aan de praat houden en ijs breken terwijl de camera wordt ingesteld en hup, een paar snelle vragen en antwoorden opnemen. Het leek makkelijker dan het was. Hoe snel vergeet je goed te belichten, je kader goed te houden, de microfoonlevels in de gaten te houden en ga zo maar door, als je het in de praktijk doet met een ‘journalist’ naast je en een dappere vrijwilliger voor de camera? Dat bleek -zeker zo’n eerste keer- vies tegen te vallen. Er zaten best aardige stukjes bij, maar vooral kaderen (inclusief rekening houden met de achtergrond) en belichting bleken voor ons allemaal wel lastig zo in real life.
Wat kun je er direct mee?
We leerden iets bijzonder bruikbaars voor mijn dagelijkse praktijk: ik had altijd aangenomen dat alles wat je manueel kunt doen aan de camera in principe nooit op automaat gedaan/gezet mag worden (behalve als de situatie daar om vraagt). Dus toen ik jaren geleden mijn DVX en iets recenter mijn AC130 in gebruik nam, stelde ik de audio in op handmatig om dat niet meer naar iets anders te zetten. Vandaag leerde ik dat de camera’s tegenwoordig zo goed met Automatic Gain Control (automatisch opnameniveau regelen) zijn, dat het helemaal geen kwaad kan daar toch een spoortje mee op te nemen. Je kunt eenvoudig je microfoonsignaal naar twee kanalen wegschrijven en er één handmatig instellen en een ander op AGC zetten. Als je dat de microfoon te laag houdt zal op je reserve kanaal mogelijk een toch nog bruikbaar geluidssignaal zijn opgenomen. Dat is één instelling iets aanpassen en vanaf nu dus mijn standaard werkwijze. Heel fijn om te leren.
Moeilijkste?
Het moeilijkste vond ik onder druk de belichting en het kader goed regelen. Het resultaat was dat beide net niet lekker liepen in veel gevallen. Aanvankelijk vond ik ook mijn stabiele werkhouding erg lastig: ik stond zo gespannen te ontspannen, dat de camera op mijn schouder wat begon te trillen. Dat kwam doordat zowel mijn benen te gespannen aan het ontspannen waren, als mijn rechter schouderspier. Bij het derde interview had ik er meer lol in en was ik meer ontspannen, en was het trillen grotendeels verdwenen.
Leukste, meest interessante of nuttige?
Het leukste vond ik vooral het met de groep en daarbinnen in tweetallen de praktijk in gaan. En dat het interviewen na even over een drempel heen te moeten gaan, heel leuk om te doen was. Het zal niet mijn vak worden, maar eenmaal op dreef ging het steeds leuker en beter (beter is nogal subjectief, want we hebben verder bij de evaluatie niet naar de inhoud van de gesprekken gekeken). En het meest nuttige is wat ik al opschreef: AGC wel gebruiken, op een extra kanaal (als back-up). Super!
Morgen gaan we optica/licht doen. Daar ben ik zeer in geïnteresseerd. Binnen mijn opleidingsbudget (wat ik niet opmaak overigens) had ik ook beargumenteerd een losse optica/belichtingcursus te doen. Die heb ik denk ik niet meer nodig na wat ik morgen ga krijgen (bij deze opleiding gaat het allemaal vrij grondig én praktisch).
Met medestudent John afgesproken zaterdag op onze zelfstudiedag samen meer van dit soort straatinterviews te gaan doen. Leuk vooruitzicht!
