Oorspronkelijk gepubliceerd door Jasper Langedijk op 21 mei 2016.

Op weg naar het Camera College nam ik een omweggetje langs de Hema voor twee leesbrilletjes; ééntje van +1,5 en ééntje van +2,0. Hiermee ging ik het experiment aan, ofwel de kleine lettertjes te lijf. Ik hoopte dat ik ook de in de viewfinder profijt zou hebben van dit experiment, maar dat bleek niet het geval: als je in dat ding kijkt, werkt het voor je oog alsof je wat verder weg kijkt. Het goede nieuws is dat ik het gevoel had dat ik deze keer in die viewfinder veel beter zag dan gisteren. Misschien was ik gisteren gewoon vermoeider. Dat kan. Voor het aflezen van kleine lettertjes rondom knopjes op de camera hielpen beide brilletjes.

In de ochtend werkte ik weer een stuk van mijn handgeschreven aantekeningen door, om ze tegelijkertijd om uit te werken op mijn laptop. Ergens in die ochtend probeerde een medestudent een tussentijds tentamen te doen. Het lukte niet om het tentamen in de Elektronische Leeromgeving te starten. Ik bood aan te kijken of het bij mij niet bleef hangen, en vertrouwde daarbij op de verschillende pop-ups en waarschuwingen (en kansen om het tentamen toch niet te gaan doen). Ik grapte nog naar waarheid dat ik hoopte dat het niet fout ging, omdat ik nodig moest plassen (en omdat ik het nog niet gericht geleerd had, alleen een keer doorgelezen en de lessen actief bijgewoond). Toen klikte ik één stapje te ver door en begon het tentamen, met de timer van 10 minuten in beeld (niet af te breken en niet opnieuw te doen). Er viel weinig te kiezen: ik moest het tentamen nu meteen ook maken. Ik haalde een 7,5. Dus dat viel alleszins mee. 

Na de lunch ging ik met John Bergen op Zoom in om straatinterviews te doen.

Hoewel er nog flink wat aan te merken was en behoorlijk wat (hardnekkige) leerpunten in onze aantekeningenschriften werden opgetekend, ging er ook heel veel best goed. Ik vindt zelf dat de meeste van de opnamen waar ik mee terugkeerde er nu in vergelijking tot twee weken terug veel mooier uit zien. Nog maar één keer een overbelichte leuke mevrouw in beeld (tegenover iets van vijf daarvoor die goed belicht waren), geen onscherpe beelden, betere hoofdruimte en geen een foutje met kijkrichting. De leerpunten zaten hem vooral in het feit dat ik geen goede medium-close shots maak: ik ging ofwel naar medium, ofwel naar een soort close-up die niet helemaal lekker oogt (te weinig ruimte aan de onderkant, met name). We gingen nog een keer terug en deden een extra rondje medium-close. Ik heb het zeer naar mijn zin gehad.

Wat kun je er direct mee?
Met de ervaring van vandaag kan ik niet op deze manier ‘direct iets’. Of althans, niet meer dan wat ik al geleerd had. Dit was echt een dag waarop eerder aangeleerde dingen beter verinnerlijkt en beter geoefend werden.

Wat vond ik het moeilijkste?
Nu op scherpte en belichting letten meer ‘vanzelf’ ging, werd het mogelijk me meer op diepte in de achtergrond te richten. Maar de veelheid van dingen waar je dan mee bezig bent leverde wel dat ik lang niet altijd mijn compositie goed beoordeelde (later bij terugkijken op groot scherm werkten dingen helemaal niet zoals ik gehoopt had, en dat heb ik ter plekke niet ingezien). Daarbij ging ik doen wat ik voorheen in mijn eigen filmpjes altijd kon en mocht: ik koos een shot wat ik wel mooi vond, ongeacht of dat een medium of een close was, en permitteer mezelf ook allerlei zelf bedachte tussenvormen. Maar als je in opdracht werkt, dien je je aan de standaard te houden (tenzij je kunt motiveren waarom je het anders hebt gedaan, en onder de voorwaarde dat dat ook daadwerkelijk wérkt). Dus ik vond het moeilijk met niet te verliezen in ‘op gevoel’ in plaats van op kijken, denken en vergelijken. 

Leukste, meest interessante of nuttige?
Het leukste was absoluut het filmen van de interviews en de wat schijterige zoektocht naar mensen om aan te spreken. We stonden daar op een druk plein waar een gezellig festival begon op te starten, als twee iets introverte gasten. Vaak liep er iemand ons blikveld in, dachten we dat dat een geschikte kandidaat zou kunnen zijn en verzonnen dan om onduidelijke redenen zelf waarom die persoon niet zou willen of kunnen. Dat was eigenlijk ook heel grappig (en gelukkig spraken we ook genoeg mensen wél aan).

Mijn plan om ook nog met shotcompressie iets te doen is niet gelukt. Dat pak ik komende week alsnog op. Nu even een dagje geen studie. Maandag weer in de aantekeningen, komende donderdag en vrijdag nog even in de praktijk en aan het oefenen en dan komende zaterdag theorie en praktijk examen. Ik hoop nog tijd te vinden om naar de opticien en/of brillenwinkel te kunnen gaan en een oogmeting te laten doen. Daar volgt dan denk ik ook een bril uit, maar bieden de resultaten dan ook al houvast voor een standaard voorgeslepen brilletje.