Oorspronkelijk geplaatst door Jasper Langedijk op zaterdag 07 mei 2016.

Het was alweer een heerlijke dag, met een zomerse temperatuur en een strak blauwe lucht. Net als de afgelopen twee dagen heb ik het lekkere weer voornamelijk tijdens mijn héén en terugreis naar Bergen op Zoom meegekregen. Maar vandaag -op de derde lesdag- hebben we ook een klein uurtje buiten gefilmd. Dat is nog best een uitdaging, want hoewel alles er heel mooi uitziet in het zonnetje, is de veelheid van licht in dit geval iets wat het werken met de camera ook wat moeilijker maakt. Zeker voor wat onwennige filmschoolstudenten die voor het eerst met een broadcastcamera op pad gestuurd worden. Maar ik kan vast verklappen dat ik het ook deze derde dag geweldig heb gevonden. 

Waar ging het over?
Meer theorie over de werking van de camera, verdieping van een aantal onderwerpen van de dag ervoor naar aanleiding van vragen uit de groep, richtgetallen voor tarieven (waarbij onderscheid gemaakt wordt tussen onervaren en ervaren, en tussen bedrijfsvideo-, broadcastvideo- en cinemaproducties. Laagste in de schaal ca. € 250,- per dag (onervaren cameraman) oplopende naar €900,- per dag (ervaren cameraman in cinematografische productie). Verder ging het nog over het gebruik van composiet, wat de laagste analoge kwaliteit video is, maar wat door bepaalde eigenschappen nog steeds dankbaar gebruikt wordt bij camerawerk (voor het synchroniseren van tijdcodes; de tellers die met de audio en video meelopen).

Daarna hebben we uitleg gehad over compositie. Dat was voor mij vrij bekend materiaal; dat soort informatie kwam ik in de afgelopen jaren vrij snel tegen en heb ik geprobeerd al in mijn filmen in te zetten. Maar dit was ook een onderwerp waar ik van te voren specifiek voor heb ingeschreven op de opleiding: al mijn eigen interpretaties moeten worden bijgesteld naar wat ik hier leer. 

Verder mochten we voor het eerst broadcastcamera’s vasthouden en hebben we een gedeeltelijk vereenvoudigde cameracheck en preparatie (preppen) gedaan. Objectief controleren, viewfinder controleren en instellen, en nog zo wat. Daarna naar buiten met wat eenvoudige opdrachten, die lastiger bleken dan ze klonken. Tenslotte gezamenlijk al het materiaal bekeken en daar van geleerd (we deden het niet zo heel slecht, maar er viel vooral veel te leren…)

Wat kun je er direct mee?
Ik film nogal eens wat scheef. De horizontale lijnen die ik in het kadertje zie (raamkozijnen, lantarenpalen) kan ik gebruiken om te zorgen dat ik dat bijstel. Ik herken het probleem ook van veel filmwerk wat ik de laatste jaren op eigen houtje deed. Niet heel extreem, maar het feit dat ik het herken is veelzeggend. 

Wat vond ik er van?
Deze vraag laat ik voortaan weg: ik begin altijd al met te zeggen wat ik er van vond.

Moeilijkste?
Heel zelfbewust, met instructies en met docent en medestudenten over de schouder meekijkend met de schoudercamera aan de slag. Het lukte me nog wel aardig om een paar fatsoenlijke (fantsoenlijkachtige) composities/plaatjes te maken. Maar man wat filmde ik instabiel. En ik had het in de gaten, dus ontspannen stil staan werd vergelijkbaar met hele erge jeuk aan je neus hebben als als je staat af te wassen of hele vieze handen hebt. Of ontspannen proberen te lachten terwijl je ongemakkelijk lang op een ‘klikje’ van het fototoestel staat te wachten. Shakycam was het. En niet als bewust ingezet stijlmiddel…. En het frustreerde me natuurlijk, want met mijn eigen kleinere camera heb ik de afgelopen jaren veel beter staan filmen dan hoe het me nu verging. En ook dat was ik me heel nadrukkelijk bewust.

Leukste, meest interessante of nuttige? (Eyeopener?)
Het leukst was toch ook weer het gezamenlijk reviewen van dat net gefilmde materiaal. Heel leerzaam. Maar de eyeopener zat in de hoek van het filmen vanuit wat ‘ongewonere’ hoeken/perspectieven. Ik heb wel de neiging dat te doen en dat is prima (filmen vanaf ooghoogte en dan een totaalplaatje filmen is hoe mensen de wereld ook zonder video al zien, en dus is dat de minst boeiende variant om te filmen). Maar ik neem geen comfortabele, correcte houding aan. Ik ga staan of zitten op een manier die na niet al te veel tijd niet stabiel is vol te houden. Dat was één van de redenen dat ik zo ellendig instabiel gefilmd had. (Ik miste ook mijn statief, maar dat mogen we nog niet gebruiken. Volgende les pas.) Dus de les is: het bedachte perspectief is prima, maar zoek daarna rustig naar een manier om dat ook te kunnen filmen. Niet meteen op één knie balancerend beginnen te filmen.

Het de tijd nemen bij het komen tot op ‘record’ drukken is ook iets wat ik veel te weinig gedaan heb in het verleden. Ik wist al wel dat het zonde van de tijd achter de montagetafel is als je veel te veel filmt en de camera laat lopen terwijl je een ander kader kiest, opnieuw scherp stelt of de camera verplaatst is in de meeste gevallen amateuristisch. Dat mag ik dus niet meer doen. Daar heb ik direct profijt van, want ik heb altijd veel werk aan mijn eigen materiaal spotten en selecteren. Het voordeel en nadeel was altijd dat ik alles zelf deed. Ik klaagde niet over dat soort dingen, omdat ik het zelf gedaan had en snapte waarom ik dat deed. Maar kom eens bij een ander aan met zoveel vervuild materiaal en je krijgt -terecht- een andere reactie.

Naast het me weer even moeten richten op mijn werk, ga ik de komende dagen mijn aantekeningen overzetten van kladblok naar iets op mijn computer. Dat doe ik meer om de handeling van alles opnieuw opschrijven dan om het document wat dat oplevert. Verder mag ik aan de slag met twee de opdrachten in de Elektronische Leeromgeving (ELO) en wordt ik geacht alles wat we tot nu toe behandeld hebben als parate kennis in mijn hoofd te hebben wanneer we volgende week donderdag verder gaan. Dus ik moet ook ‘stampen’ maar volgens mij gaat dat wel meevallen. Voor ik komende donderdag weer in Bergen op Zoom verschijn, heb ik volgens de planning een thuistentamen in de ELO gedaan. En goed gedaan, is dan mijn doel natuurlijk.