Filmschool – Achttiende dag

Oorspronkelijk gepubliceerd door Jasper Langedijk op 22 juni 2016.

De laatste lesdag van de opleiding Camera en Montage bij het Camera College in Bergen op Zoom. Het was weer een leuke, volle dag.Ik dacht ook een tentamen te zullen doen, maar die mag ik in eigen tijd van het weekend doen. Dat gaat online (dat kan: het tentamen geeft je zo weinig tijd voor de vragen dat je het gewoon moet weten om het goed te beantwoorden; je aantekeningen erbij houden heeft geen zin). Dat is fijn, want daardoor konden we in de les meer behandelen.

Wat kan ik (direct) met wat ik vandaag geleerd heb?
Chromakeying. Wat we in de volksmond ook wel bluescreenen of greenscreenen noemen. Het vervangen van een kleur (vaak als achterwand) voor een ander videobestand, waardoor je een leuk effect krijgt wat tal van toepassingen kent (de weerman, maar ook skylines vervangen bij fictiefilms, of iets in beeldschermen in een filmpje zetten zodat het lijkt alsof het daarop wordt afgespeeld). Ik had met er nog nooit in verdiept. Ook omdat ik dacht dat het moeilijker zou zijn; ik dacht dat komt wel als ik er een keer goed de tijd voor heb. Dat bleek vandaag. En het bleek ook niet zo moeilijk…

De tools die Avid biedt zijn niet heel ingewikkeld. Je moet allen wel weten wáár en wanneer je het effect inzet.


Wat vond ik het moeilijkst?
Heel suf: bij primaire kleurcorrectie zorg je dat fouten in de video voor wat betreft kleur en helderheid worden opgelost, en dat er beeldcontinuïteit ontstaat: dat de clipjes allemaal dezelfde helderheid en kleuren hebben, zodat je bij het kijken niet wordt afgeleid bij de beeldwisselingen (doordat het niet afleid wanneer het volgende shot in beeld komt, omdat dat qua kleur en helderheid goed aansluit op het vorige wat je zag). Wat ik moeilijk vond was eigenlijk vooral hoe je het omschrijft. Ik struikelde voortdurend over mijn Babylonische spraakverwarring. Wanneer de highlights (de lichte kleuren) te hoog staan, worden lichte delen allemaal egaal wit. Dan zeg je de highlights staan te hoog. Dat is nog gevoelsmatig logisch. Maar in de donkere regio’s speelt hetzelfde. Als de donkerste delen te weinig detail tonen, dan zeg je ‘de blacks staan te laag’. Maar je taalgevoel (ofzo) maakt dat je dan wilt zeggen dat de blacks te hoog staan; het is ’te zwart’ zegmaar. Maar omdat de donkere kleuren, de midtones en de highlights allemaal in een van boven naar beneden uit te drukken schaal zitten, kom je uit op ‘de blacks moeten op de schaal wat omhoog, zodat er in de donkerste delen weer meer detail zichtbaar wordt’. Daar ben ik veel over gestruikeld. Gelukkig zit het nu goed in mijn hoofd. Maar als ik er over práát loop ik nog steeds tegen de verwarring aan. Zal wel slijten.

Leukste, interessantse of meest nuttige?
Indien hoe gemakkelijk het effect timewarp te bedienen is. Om hele coole slowmotions te maken, zul je primair moeten zorgen dat je video in genoeg frames per seconde is opgenomen. Als je dat goed doet, kun je die veelheid aan frames al gewoon wat langzamer weergeven (je zegt: die 50 frames wil ik graag interpreteren als 25 frames per seconden, en het filmpje doet dan dus twee keer zo lang over het vertonen van het filmpje). Maar om het nog langzamer mooi te krijgen, heb je een effect nodig. In veel pakketten heet het ’timewarp’. In Adobe After Effects inderdaad ook. Daar had ik al eens les in gehad, en later ook al eens gebruik van gemaakt. Dus de brug/vertaling was voor mij snel gemaakt toen bleek dat Avid óók een plug-in ’timewarp’ heeft. Deze werkt iets makkelijker dan die in After Effects. Het daarmee stoeien (en merken dat ik het zo begrijpelijk vond doordat het allemaal wat soberder en daardoor overzichtelijker was in Avid) was het allerleukste. Maar eigenlijk vond ik weer eens alles het leukst. 

Bij het weggaan was het voor mij wel raar. Enerzijds loopt van alles nog: ik doe spoedig nog dat examen en ik wacht nog op een beoordeling van twee tussentijdse opdrachten. Daarnaast kom ik eind september nog een keer twee dagen terug om les te krijgen in filmen met de spiegelreflexcamera. Dat gebeurd al veelvuldig momenteel, maar ik hoop daar het wat/hoe/ins/outs van te leren, en daarna mogelijk eens zo’n cameraatje aan te schaffen en er het maximale uit te halen.

Ik besefte wel dat er een eind was gekomen aan vaak (15 keer ofzo) heen én weer rijden in de oplossende ochtend- en de opkomende avondspits. Maar ik besefte ook dat het voor mij de afgelopen zes weken ‘normaal’ geworden was om kennis tot mij te nemen, uitgedaagd te worden en dingen doorlopend te proberen. Dat ga ik missen. Gelukkig kom ik nog twee dagen terug bij de losse training ‘filmen met DSLR’ (spiegelreflexcamera’s), en als mijn portemonnee of een toekomstige werkgever dat goed vinden zal ik weer terugkeren bij deze opleider voor meer, meer meeeeer!

Voor nu laat ik het hier bij. Van het weekend hoop ik nog een afronden verslagje te schrijven, wat hier bovenop kan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Top